I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...
środa, 4 października 2006
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
1 komentarz:
uwielbiam ten wiersz! zawsze go sobie powtarzam, gdy za oknem o szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny :)
Prześlij komentarz